زبان براي آدم هافقط کلمه نيست . گرچه آدم ها باهمين توانايي ارتباط کلامي بودکه سرآمدطبيعت وجانداران شدند اما ذهن آدمي آن چنان توانمند وشگفتي سازاست که به هيچ چيزقناعت نمي کند . اوهمواره درتلاش است تادايره ي امکانات وتجارب خودرا کامل ترکند . سال ها وسال هاست که ميل به آفرينش ، جاودانگي ، وزيبايي انسان را به ترکيب تخيل ، خلاقيت ومهارت هايش کشانده وازاين روست که انسان هنررا به عنوان زباني جايگزين براي مفاهيم خاص وويژه اش آفريده است . شعروداستان ، موسيقي ، رقص ، نقاشي ، هنرهاي تجسمي وصنايع دستي ، هنرهاي سمع وبصري و... همه وهمه بيانگرميل ما به برخوردي زيبايي شناسانه وخاص بازندگي است . يکي ازکامل ترين وبهترين تجارب هنري بشر ، تجربه ي انسان درشکل دادن به خاک وگل وخلق اشيائي است که بازبان تخيل وزيبايي مهم ترين مفاهيم راانتقال ميدهند . اشياء مي توانند گزيده اي ازخاطرات ، يادها ، عواطف وبريده اي ازتجارب ماراتاهميشه ماندني کنند . اين شايد همان داستان پس پرده مجسمه هاي ويلوتري پرگاس ( Willow Tree Parguas ) هم باشد . خالق آن باذکاوت وهوش هنري اش بخش هايي از قصه هاي مشترک زندگي همه ي مردم جهان را برگزيدوبه شکل مجموعه اي کامل ازمجسمه هاي ناب ارائه کرد . اوتجربه ي عشق ، خانواده ، مادرانگي ، صلح ، شادي ، آرامش ، دوستي ، تنهايي ، جدايي ودوري ، روياپردازي ، کارو...رادرمقام بخش هايي مشترک درقصه ي زندگي همه ي انسان هابرگزيدوباظرافت وزيبايي تمام آن رادرقالب يک مجموعه ازمجسمه هاي کوچک آفريد . به همين دليل بودکه اين مجسمه ها به سرعت جاي خودرادرخانه ها ، اتاق ها وکنج هاي دنج زندگي وتنهايي اکثرآدم ها بازکردند . ايده ي اصلي اين مجسمه هاجاي خودرادرصنعت توليدمجسمه سازي بازکردوداستان آن ها درهرگوشه اي ازجهان شنيده شد بي آنکه نيازباشد همه ي مردم دنيا بايک زبان واحدحرف بزنند . اين مجسمه ها بازباني تمثيلي وساده عواطف وحالات بشري رابراي همه ي مردم جهان بازگومي کنند وقصه ي رنج ها وشادي هاي زندگي رادرتصوير حالات مشترک انساني بازبان استعاري بدن منتقل مي کنند ، گرماي آغوش ، خواندن کتاب ، مواجه باطبيعت وزيبايي ، دوست داشتن ودوست داشته شدن را به خلوت خانه ي اميد آدم ها هديه مي برند .