فلسفه و عشق، از افلاطون تا امروز نوشته لينل سکام کتابي درباره بروز و ظهور عشق و روايات و داستان‌هاي عاشقانه در آراي فيلسوفان از افلاطون تا امروز است. از زماني که «ضيافت» افلاطون نوشته شده است، پيوند ميان عشق و فلسفه آشکار بوده است؛ فلسفه، عشق ورزيدن به خرد است. فلسفه‌ورزي و انديشيدن، دستيابي به يک حکمت و معرفت نهايي نيست، بلکه حرکت به سوي آنهاست، يا پيش و پس رفتن ميان معرفت و فقدان آن. فلسفه، خودِ خردورزي نيست ـ براي آن که دستيابي به معرفت، در صورتي که ممکن باشد، پايان فلسفه خواهد بود ـ بلکه نوعي شيدايي و شيفتگي به انديشه است. فلسفه با انديشه بازي مي‌کند؛ مفاهيم را، افکار را اختراع مي‌کند و پديد مي‌آورد، در باب آنها به تحقيق و بررسي مي‌پردازد. فلسفه، پايان يا اتمام و تکميل نيست، بلکه زمينه‌سازي بي‌پايان است. عشق نيز يک ناتمامي است. عشق ميانجي‌گري است، نه اتمام. عشق نوعي حرکت ميان فقدان و اتمام و تکميل، ميان فقر و فراواني، ميان ناداني و دانايي، و نوعي حرکت ميان هيولاواري (بي‌عاطفگي) و زيبايي است. عشق و فلسفه، هر دو با حرکت خود، به تأخير مي‌افکنند، متفاوت مي‌سازند و به‌واسطه غيرمستقيم بودن، بي‌راهه رفتن و نرسيدن، زندگي مي‌کنند. آنها هر دو به سوي خواست و آرزوي خود حرکت مي‌کنند، اما اين مقصود همواره به گونه‌اي عطش‌افزا و اشتهاآور، بيرون از دسترس باقي مي‌ماند. عشق به منزله داستان، يکي از موضوعاتي است که در سرتاسر کتاب «فلسفه و عشق» مورد بررسي قرار گرفته است، از اين رو، تصاوير درد و رنج‌هاي عشق را نيز به‌تکرار در آن مي‌توان ديد. عشق از افلاطون تا امروز درواقع يک مطالعه ميان‌رشته‌اي درباره عشق است تا دريافت‌ها و تفسيرهاي مربوط به آن را کامل‌تر و غني‌تر کند. اين اثر تلاش نمي‌کند که دشواري‌ها و تناقض‌هاي عشق را از ميان بردارد؛ بلکه داستان‌هاي عاشقانه بسيارِ به‌ظاهر واگرا را بازمي‌گويد و به خاطر مي‌آورد و در اين امر، تنها به خواندن روايت‌ها بسنده نمي‌کند، بلکه به بررسي اسطوره‌ها و رمزها، تجريدها و شکل‌گيري‌ها، ساختارها، چشم‌اندازها، بلاغت، ژانر و شيوه‌ها و شگردهاي زباني مربوط به عشق نيز مي‌پردازد.