رابط? ميان فلسفه و تئاتر درون‌ماي? اصلي نوشته‌هاي افلاطون و ارسطو و بسياري از دارم‌نويسان از آريستوفان گرفته تا تام استوپارد را تشيل مي‌دهد. هرچند افلاطون در حکمي جنجالي نمايشنامه‌نويسان و بازيگران را به سبب تقليدهاي مشکوک‌شان از واقعيت از آرمانشهر خود تبعيد مي‌کند، ارسطو نشان مي‌دهد که تئاتر، به ويژه تراژدي، در برانگيختن عواطف و درکِ خودمان نقشي اساسي دارد. علي‌رغم اين گذشت? غني، در فلسف? معاصر چندان به بررسي رابط? تئاتر و فلسفه پرداخته نشده است. کتاب فلسفه و تئاتر نخستين کتاب در معرفي فلسفه و تئاتر است که در آن موضوعات و بحث‌هاي کليديِ تاريخچ? فلسفه در رابطه با تئاتر بررسي مي‌شوند. مطالع? اين کتاب براي علاقه‌مندان به فلسفه، تئاتر و مطالعات مرتبط با آنها در حوز? هنر و علوم انساني جذابيت‌هاي فراواني دارد.