«صحنه‌پردازي در رمان» نوشته ريموند آبستفلد(-????)، نويسنده آمريکايي و از مجموعه کتاب‌هاي آموزش نويسندگي است. در بخشي از کتاب مي‌خوانيم: واژ? «صحنه» از تئاتر آمده است و حادثه‌اي را مي‌رساند که در يک مکان و زمان خاص اتفاق مي‌افتد. ‌اين اصل در ادبيات داستاني هم مصداق دارد: صحنه زماني شروع مي‌شود که شخصيت‌ها وارد جايي شوند يا جايي را ترک کنند. ‌يا حادثه ممکن است در يک جاي واحد رخ دهد و مهم هم نيست که چه تعداد شخصيت در حال رفت و آمد به آن مکان باشند. ‌قدرت عاطفي يک صحنه به ميزان توجه خواننده به اتفاق صحنه بستگي دارد. ‌حرکت بيش از حد بين مکان‌هاي مختلف موجب حواس‌پرتي خواننده مي‌شود. ‌در‌واقع، بخشي از قدرت صحنه ناشي از احساس وحشت از محيط بسته‌اي است که شخصيت در آن گرفتار شده است و بايد با آن و هر قضيه‌اي که در آن است مواجه شود. ‌زمان و مکان يک صحنه شبيه قاب نقاشي است: هدف آن تقويت اثر هنري است، نه منحرف کردن توجه خواننده. اما نويسندگان بايد بدانند که براي نويسندگي نه قوانيني سفت و سخت، بلکه فقط اصول کلي وجود دارد. ‌در حالت کلي، صحنه در يک جاي خاص اتفاق مي‌افتد (اگرچه ممکن است اينجا متحرک باشد، مانند اتومبيل، قطار، هواپيما). ‌اما صحن? عالي صحنه‌اي است که چند مکان يا حتي ابعاد مختلف داشته باشد. ‌چنين صحنه‌اي پيچيده‌تر است. بنابراين، تأثيرش روي خواننده به مهارت نويسنده بستگي دارد.