يوهان سباستين باخ در21 مارس 1685 در آلمان به دنيا آمد.اکثر اعضاي خانواده ي او هنرمند بودند و سطح آن ها بالاتر از نوازندگان محلي بود. باخ در ده سالگي يتيم شد و از آن پس با برادر خود زندگي ميکرد و در همان سال ها يادگيري رسمي انواع ساز هاي موسيقي براي او امکان پذير شد. باخ در آثار اوليه خود نيز توانايي زيادش در بسط و گسترش، کپي کردن و پروراندن آثار گذشته را نشان داد. قطعه هايي که براي ارگ و کلاوسن نوشته بود، استعداد، ابتکار و قدرت بداهه نوازي او را نشان ميدادند. دو کشش دروني و توانايي کاملا متناقض درون باخ وجود داشت که باعث متبحر شدنِ اين هنرمند شده است: از يک طرف او “بداهه نواز” بود و از طرفي بسيار “متفکرانه” با مسائل برخورد مي کرد و با وسواس تک تک نت ها را کنار هم قرار مي داد. باخ ابتدا نوازنده ارگ کليسايي و دربار بود، در همان زمان نيز توانايي هاي آهنگسازي خود پرورش داد و از “آنتونيو ويوالدي” درس هاي زيادي آموخت و بسيار الهام گرفت. کلمه ي “باخ” در آلماني به معناي جوي کوچک است و بهتوون در مورد اين آهنگساز بزرگ، کلمه Meer را بکار برده که به معناي “اقيانوس” است! لطافت قوي موسيقي باخ و گستردگي حاصل هنر وي، او را به عنوان يکي از بزرگ‌ترين آهنگسازان غرب در موسيقي تُنال مشهور ساخته‌است. با توجه به عمق معنايي، قوّت فني و زيبايي هنرمندانه، آثاري چون سوئيت‌ها و پارتيتاها براي ساز کلاويه‌اي ، مس در سي مينور، پاسيون به روايت متاي قديس، هنر فوگ و تعداد بسيار زيادي کانتات و کُرال را مي‌توان نام برد. باخ کنسرتو “براندنبورگ” را در دوراني ساخت که خود از آن به عنوان شادترين دوره زندگي ياد مي کرد.اين تنها دوره زندگي باخ بود که مستقيما به موسيقي کليسايي نپرداخت. در اواخر عمرش، باخ به دليل اينکه قدرت بينايي اش بسيار کم شده بود تصميم به عمل جراحي چشم گرفت. او پس از شش ماه که چشمانش را بسته نگه داشته بود، قبل از آنکه پزشک او را معاينه کند، خود چشمانش را باز کرد و توانست خانواده خود را ببيند، او از اين اتفاق بسيار هيجان زده شد و دچار حمله قلبي شد!!! باخ به مدت 10 روز در بستر بيماري بود و سرانجام در 65 سالگي با برجاي گذاشتن بيش از 1000 اثر بي نظير موسيقي از دنيا رفت.