کردستان، سرزمين عجيبي است و تنبور، سازي عجيب از اين ديار. هر که از کردستان است، ديارش را با خود همه جا مي برد، و آن کسي که تنبور به دست مي گيرد، گويي ديگر نمي تواند آن را زمين بگذارد. مثل سيد علي جابري که تنبور به دست گرفت و «از زبور تنهايي» گفت. آلبوم «از زبور تنهايي» آلبومي است حول تنبور و مقام هاي آييني اين ساز باستاني نزد اهالي حق. آلبومي با طعم و بوي موسيقي سنتي ايراني که مقام هاي عرفاني را به زباني معاصر ترجمه مي کند. اين آلبوم در شش قطعه از سوي نشر هرمس منتشر شده است؛ قطعاتي که همه نام هايي عرفاني دارند و گاه از کلام پارسايان و اهالي حق، الهام گرفته شده اند و گاه، از «ساري گلين». «سياح بحر تجريد»، «در سايه سار حيرت»، «سرخوش به کوي رندي»، «اي عشق همه بهانه از توست»، «از زبور تنهايي» و «گفتند فسانه اي و در خواب شدند» شش قطعه آلبوم «از زبور تنهايي» را تشکيل داده اند. سيد علي جابري، حامد فکوري، پاشا هنجني، مهدي باقري، فرهاد صفري، سينا پناهي، سيد محمد جابري، سيد پوريا جابري و مقداد شاه حسيني با تنبور، رباب، ني، کمانچه و کمانچه آلتو، بم باژ، دفک، باديه، گيتار کلاسيک و الکتريک، دف، امبرک و جلوه هاي صوتي در اين آلبوم به نوازندگي پرداخته اند. سيد علي جابري تنبور را از گل نظر عزيزي، امرالله شاه ابراهيمي و درويش امير حياتي آموخته و سه تار را از حسين عليزاده، ابراهيم سپهري، محمدرضا لطفي و کيخسرو پورناظري. مقداد شاه حسيني نيز نوازندگي تار را از هوشنگ ظريف ياد گرفته و آواز را از افسانه رثايي و رضوي سروستاني و حسن سالک اصفهاني. وي درباره «از زبور تنهايي» نوشته است «از زبور تنهايي حديث عاشقي است، حکايت دلدادگي ازلي به معشوق لم يزلي، و نداي مزامير داوودي است بر پهنه کهف غار عزلت».