کتاب زود پرستو شو بيا اين‌ها 14 خاطره از کساني است که در حسرت بهشت، لحظه مي‌شمارند. تا تو نيز ياد بگيري که در اين سيار? رنج، صبورترين باشي... وقتي دست‌نوشته‌هاي چمران را مي‌خواندم، آنجا که مي‌گويد «خدايا! آنقدر سجده‌ام را طولاني مي‌کنم تا مهره‌هاي کمرم بشکند؛ آنقدر مي‌ايستم تا پاهايم فرسوده شود» آن روز عاشقش شدم. اکنون پاهايم شکسته و تنم هزار پاره است. اکنون قلم برنداشته‌ام که خودنمايي کنم؛ مي‌‌خواهم با شهيدان عهد محکمي ببندم. آوفو بعهدي، اوف به عهدکم، وفا کنيد به عهد من تا وفا کنم به عهدتان، آن عهدي که هرگز شکسته نشد، چرا که من نيز، از دنيايي برگشته‌ام که سال‌هاست در حسرت آن لحظه‌هاي کوتاه زندگي در آن، زندگي مي‌کنم. هنوز پاهايم، بند دنياست؛ اما دوستاني دارم که دست در دستشان، اميد لقاي بهشت را در وجودم زنده‌تر مي‌کند. نقل خاطراتم از خود، و همرزمانم، نه از آن‌روست که خودي بنمايم، بلکه از آن جهت است که افتخار مي‌کنم زماني همنشين خوبان روزگار بوده‌ام... اگر سردبير نشريه امتداد جناب استاد ارجمندم حاج رضا مصطفوي نبود، من کجا اين همه را داشتم، امتداد دستم را بار ديگر در دست شهدا گذاشت تا آن پيمان را به پايان برسانم و مرا به يک بازگشت بزرگ سوق داد، بازگشتي به حقيقت دروني‌ام.