کتاب راهنماي رستگاري در جابلقا ، در اين مورد بحث مي‌کند که چرا شرايط زيست در خاورميانه دشوار است، ايا دست کم از نظر تئوريک اميد به بهود اوضاع وجود دارد؟ حالا که در اين شرايط گرفتاريم چه کارهايي براي افزايش روحيه و شادتر زيستن و ايجاد يک خوشبختي دست‌کم خصوصي مي‌توانيم براي خود بکنيم. کتاب در اين مورد بحث کرده در طي قرن‌ها، شهروندان اين سرزمين قديمي، به چه ترفندهايي پناه آورده‌اند. کتاب نه سياه‌نمايي خارج از دايره منطق مي‌کند و نه اميد بيهوده مي‌دهد و نه ترفندهايش را نسخه آخرين و قاطع و نوش‌دارو مي‌داند، اما همه چيز را به صورت خوبي گرد آورده و برهاني قابل قبول دارد. يک توضيح کوچک در مورد عنوان کتاب: جابلقا نام شهري تخيلي است که در ادبيات و نوشتارهاي مذهبي به شرقي‌ترين شهر دنيا از ديرباز اطلاق مي‌شده است. بريده‌اي از مقدمه کتاب: موضوع خاصي هست که مي‌شود گفت تقريبا هرگز درباره‌اش کتاب خودياري نوشته نشده است. آن موضوع، خود ما از نگاه خود ما هستيم: زندگي کردن در خاورميانه! ما در خاورميانه در صدر اخبار دنيا و مرکز منازعات و خشونت‌ها زندگي مي‌کنيم. ما کساني هستيم که در فرودگاه‌ها از صف‌هاي «پاسپورت چک» بيرونمان مي‌کشند، نفتمان را مي‌گيرند و به جاي نفتمان به ما غذا مي‌دهند، بر سرمان بمب ميريزند، از حاکمان شرور مسلط برما حمايت مي‌کنند و به عنوان خاورميانه‌اي، در بيشتر موقعيت‌ها ما را در دسته‌بندي خاصي قرار مي‌دهند. ما حق داريم که به خاطر تمامي اين‌ها، براي خودمان يک کتاب خودياري به اسم راهنماي رستگاري در جابلقا داشته باشيم؟