نماي نزديک:اين کتاب در 8 فصل روايتگر بخش اعظمي از خاطرات دوران اسارت سرگرد آزاده مجتبي جعفري است؛ اسارتي که از سال‏هاي پاياني جنگ ـ سال 1367 تا سال 1369 ـ به طول انجاميد. از آتش بس تا العماره، بغداد، شهر هزار و يک شب، تکريت؛ آغازي بي پايان، کربلا؛ اسيري در خانه، عيد اسارتي، در عزاي امام، حزب اللهي ها و گامي به سوي ايران عناوين فصل‌هاي اين کتابند. نويسنده که خود نيز راوي اثر است سعي کرده در سطر سطر کتاب به واقعيات دوران اسارت بپردازد و از شعاري بودن و دور افتادن از ماهيت اصلي و واقعيات آن دوران بپرهيزد. به همين دليل در هريک از تجديد چاپ‏هاي اين اثر با يادآوري بخش ديگري از خاطرات اسارت به صفحات کتاب «جهنم تکريت» افزوده است. جعفري مي‏گويد: «هميشه نوشتن شيوه زندگي دوره اسارت برايم مهم و جذاب بود. چون اين نوع زندگي دور از ذهن مردم است. به همين خاطر سه ماه بعد از آزادي شروع به نوشتن کردم و حدود دو سال طول کشيد. بعد از نگارش کتاب همه افراد هم اردوگاهي‌ام در اسارت آن را مطالعه کردند و کار تکميل شد.» اين اثر با اشاره به تلخ‌ترين و شيرين‌ترين حوادث دوران اسارت نوشته شده است. جعفري در خاطرات خود اطلاعات دقيقي از اردوگاه‌هاي عراقي و وضعيت اسراي ايراني در زمان جنگ و پس از اعلام آتش بس مي‏دهد و به بيان دردها و مرارت‏هاي سال‏هاي اسارت خود و ديگر دوستانش مي‏پردازد. نويسنده تلاش کرده خاطرات را به گونه‌اي بنويسد که در عين حفظ استنادات خاطره و پايبندي به اصول خاطره نويسي، اثر جنبه داستاني داشته باشد و خواننده احساس کند که چيزي بين داستان و خاطره مي‏خواند. نماي مياني: مجتبي جعفري متولد سال 1339 است. در سال 1358 وارد دانشگاه افسري ارتش شد. از سال 1362 تا سال 1367 به طور مستمر در جبهه هاي جنگ تحميلي حاضر بود. در حوادث سال‌ آخر دفاع مقدس به اسارت دشمن درآمد و سال 69 با آخرين گروه‌هاي آزادگان به وطن بازگشت. وي تا مقطع کارشناسي ارشد مديريت نظامي تحصيل کرده و اکنون مسئوليت سازمان ايثارگران نيروي زميني ارتش را برعهده دارد. نماي دور:علي‌الله سليمي (منتقد و داستان‌‌نويس): نوشتن درباره حوادث و پيامدهاي ناگوار جنگ اگر چه در وهله اول کام خواننده را تلخ مي‏کند، اما بي‌گمان زمينه‌اي را فراهم مي‌سازد که تلاش و تکاپو براي توسعه صلح پايدار افزايش يابد. در اين ميان، با توجه به اين که خوانندگان هر کتابي را اغلب قشرهاي مختلف اجتماعي تشکيل مي‏دهند، مي‌توان اميدوار شد که چاپ و انتشار کتاب هايي مانند جهنم تکريت، در پيشگيري از وقايع تأسف برانگيز جنگ‏هاي مختلف موثر باشند. راوي با جزئي‌نگاري درباه محدوديت‏هاي اردوگاه اسرا، فضاي دلگير و طاقت فرساي زندان الرشيد بغداد و رفتارهاي غير انساني ماموران زندان را به نمايش مي‌گذارد که تاثير عميقي بر خواننده اثر مي‌گذارد. از ويژهاي کتاب، وجود اميد به آينده در لايه‌هاي داستان است. راوي و همراهان در بندش، به اميد اين که تا چند روز ديگر آزاد خواهند شد، سختي‏هاي زندان الرشيد را تحمل مي‏کنند. از کتاب:کاوه دوباره پرسيد: «ما محاصره شده‌ايم؛ چکار کنيم؟» اين بار جواب دادند: «سلاحتان را زير تانک ها بگذاريد که نشانه تجاوز عراقي ها باشد.» و بعد دستور دادند: «به عراقي ها بگوييد که به طرف محل اولشان بروند...»صفحه20 افتخارات:برگزيده 20 سال ادبيات مقاومت در بخش خاطره