سال 1931 بود که هرولد کلرمن، لي استراسبورگ، استلا ادلر، بابي لوئيز و سنفورد مايزنر «گروپ تيه‌تر» را در نيويورک بنيان گذاشتند. آن‌ها همگي متأثر از آراي استانسيلاوسکي بودند، اما با اين حال توانستند چيزي را که امروز به‌عنوان متد بازيگري در آمريکا شناخته مي‌شود، به وجود بياورند. البته هر يک از اين استادان و مدرسان روش خاص خودشان را داشتند و طي سال‌ها تدريس شيوه‌اي خاص را در بازيگري تعليم دادند. از اين حيث، کتابي مثل «تکنيک بازيگري سنفورد مايزنر» از اهميت فوق‌العاده‌اي برخوردار است و ما را با آموزه‌هاي يکي از استادان بنام بازيگري در آمريکا، کسي که بازيگران بسياري را آموزش داده، آشنا مي‌کند. با اين حال، اين کتابي نيست که مايزنر آن را در اتاق خودش نوشته باشد، بلکه مستقيم ما را به درون کلاس‌هاي درس استاد مي‌برد. کتاب به‌کوشش مايزنر و دنيس لانگ‌ول، با مقدمه‌اي از سيدني پولاک و به‌ترجمه‌ي منوچهر خاکسار هرسيني از سوي انتشارات افراز منتشر شده است. شايد اين پاره از مقدمه‌ي پولاک درباره‌ي «تکنيک بازيگري سنفورد مايزنر» بيش از هر چيز ديگري ما را با کم و کيف آن آشنا مي‌کند: «اين کتاب درباره‌ي بازيگري است و درباره‌ي خيلي چيزهاي ديگر، از نگاه مردي که زندگي‌اش را با هرس‌کردن اضافات سپري کرده و کوشيده است تا روند تکوين تخيلات يک بازيگر را روشن کند و به جوهر رفتار او انضباط ببخشد. اولين چيزي که در اين کتاب توجه شما را جلب خواهد کرد، اين است که در آن اثري از چرندگويي، رمزگرايي و برخورد نخبه‌گرايانه درباره‌ي نظريه‌اي نيست. بعضي از مباحث آن ممکن است ساده به نظر برسد. تکنيک سندي ممکن است در ظاهر اغفال‌کننده باشد، اما ساده نيست؛ اين سادگي از صراحتي ناشي مي‌شود که او با استفاده از آن تکنيک خود را ارائه مي‌دهد. هر کسي که سعي کرده باشد خيلي جدي و ارادي بر روي صحنه يا در مقابل دوربين کار کند، به‌خوبي مي‌داند که انجام‌دادن اين کارها اصلاً آسان نيست، دست‌کم در بيست‌سال اول.» با هم فرازي از کتاب «تکنيک بازيگري سنفورد مايزنر» را مي‌خوانيم: اين قسمت مايزنر را خسته کرده. صدايش به‌طور مکانيکي بلند مي‌شود، ولي الان همدردي بيش نيست. مي‌گويد: «من تا جايي که لازم است، با شما همدردي مي‌کنم، ولي جاي اين‌که به من اوردنگي بزنيد و فکر کنيد مي‌توانيد با اين کار از زير دستم دربرويد، خواهش مي‌کنم يک‌درصد از آن‌چه را به شما مي‌دهم، به من بازگردانيد. من اين را نمي‌پذيرم. اين مملکت پر از بازيگراني است که به‌طور اعجاب‌برانگيزي آموزش ديده‌اند: به‌وسيله‌ي من! ولي آن‌ها کار کردند. من مي‌گويم: "بازيگري نکنيد، تقلب نکنيد، تظاهر نکنيد؛ کار کنيد!" اين کار تمرکزتان، ايمان بازيگري‌تان و چه‌بسا احساساتتان را تعليم خواهد داد. سپس شما مي‌توانيد سرتان را بالا نگه داريد و بگوييد در حال يادگرفتن روش بازيگري هستيد و من هم مي‌توانم سر خودم را بالا نگه دارم و بگويم آموزگار شما هستم.»