مدادتراش يکي از اعضاي جدانشدني جامدادي‌ها، بخصوص جامدادي دانش آموزان دبستاني است. خيلي از ما خاطراتي از دوران مدرسه داريم که به مداد تراش مربوط است، از تراشيدن مداد در سطل آشغال گوشه‌ي کلاس تا گم کردن تعداد بي‌شماري مدادتراش و پاک کن که باعث مي‌شد پدرو مادرها به اين نتيجه برسند که آن‌ها را از نخ رد کرده و به گردن بچه‌ها بيندازند تا تعداد کمتري گم شوند. علاوه بر تراش‌هاي ساده که اغلب از جنس پلاستيک بودند و برچسب اسممان را رويش مي‌چسبانديم تا با اموال بقيه قاطي نشود انواع تراش فانتزي هم وجود داشت. تراش‌هاي مخزن دار، آخرين تکنولوژي در دوران مدرسه بودند. نوع ديگري از دستگاه تراش که ارزش داشتنش معادل داشتن يک ماشين يا اسباب بازي خيلي جذاب بود، تراش روميزي است. اين مدل با مخزن بزرگ و دسته‌اي شبيه دسته‌هاي مکانيکي بالا و پايين کردن پنجره‌هاي اتومبيل روي ميز ثابت مي‌شود و شما مي‌توانيد چندين و چندبار بدون اينکه نگران کثيف شدن محيط و خرده تراشه‌ها باشيد از آن استفاده کنيد. البته مدادتراش فقط براي دانش آموزان و مدرسه کاربرد ندارد و احتمالاً خيلي از ما در دوران بچگي با ديدن يک تراش آرايشي cosmetic در کيف مادرهايمان به اين فکر کرده‌ايم که شايد آن‌ها هم مشق مي‌نويسند.