کم نيستند کساني که تنها يک بار پا به سالن نمايش گذاشتند و همان يک بار کافي بوده تا مجذوب دنياي اعجاب‌انگيز تئاتر شوند. براي کساني که تازه با تئاتر آشنا شدند و مي‌خواهند تعاريف و مباني اوليه اين هنر را بدانند، کتاب تئاتر و نشانه‌ها يکي از بهترين پيشنهاد‌هاست. منصور خلج در اين کتاب تعاريفي از بنيادي‌ترين مفاهيم تئاتر را ارايه مي‌کند. او با توضيح وظايف تمام عوامل تشکيل دهنده يک نمايش کتابش را آغاز مي‌کند و با بررسي نمايش‌ ميستيري و ميراکل آن را به پايان مي‌رساند. اغلب کتاب‌هايي که در حوزه مباني تئاتر منتشر شده‌اند، نثرهايي ثقيل و بسيار علمي دارند، که همين امر باعث مي‌شود تا مخاطباني که به تازگي با هنر نمايش آشنا شده‌اند را کمي خسته و دلزده کند، اما ويژگي اصلي نثر منصور خلج در اين کتاب، استفاده از لحن بسيار روان و ساده براي بيان تعاريف پيچيده تئاتر است. نويسنده ايجاز در سخن را بسيار ضروري ديده و همين امر باعث شده تعريف موضوعاتي که مي‌توانند هريک به تنهايي يک کتاب را به خود اختصاص دهند، در صد صفحه به طور مختصر و مفيد در کنار هم قرار بگيرند. اما هدف خلج از نگارش «تئاتر و نشانه‌ها» تنها ساده‌‌نويسي و بيان تعاريف تئاتري با لحني روان نيست. او مي‌خواهد قدرت کشف و شهود مخاطب تئاتر را بالا ببرد تا آنها با آگاهي يک نمايش را مورد ارزيابي و نقد قرار دهند؛ به عنوان مثال، خلج در بخشي، طراحي صحنه را به طور کلي بررسي مي‌کند تا مخاطبش را با نظام مرکب نشانه‌هاي گوناگون اين مقوله هنري آشنا کند و بگويد که لباس يک شخصيت در نمايش در عين حال که شيء است، گواه تعلق به مليت، موقعيت اجتماعي، اقتصادي و همچنين خاستگاه انديشه، سن و سال و نيز تمايلات اعتقادي اوست. در واقع نويسنده اثر مي‌خواهد با بيان تعاريف ابتدايي مخاطبش را با نظام‌هاي نشانه‌شناسي تئاتر آشنا کند.