خنده ي خدا با همه، آشنا گُل است. شادي زمين خنده ي خدا گل است. قدر گل زياد شد تا عسل، تا گلاب شد. راستي، بار اوّل از کجا! گل براي دوست داشتن گل براي آشتي انتخاب شد؟