کتاب «آموزش بازيگري در قرن بيستم» مجموعه‌اي است از چند مقاله پيرامون موضوعي که مي‌توان آن را مهم‌ترين پيشرفت در توليد تئاتر مدرن غرب دانست. اين کتاب به دامنه‌ آموزش بازيگري از زمان اولين يافته‌هاي استانيسلاوسکي تا پايان قرن بيستم نظر کرده است. هاج در اين کتاب به معرفي ?? استاد و سبک بازيگري آنها مي‌پردازد که در قالب فصول و سبک‌هايي با عنوان «سيستم استانيسلاوسکي؛ راه‌هاي بازيگر»، «مه يرهولد و بيومکانيک»، «ژاک کوپو؛ در جست‌وجوي خلوص»، «ميخائيل چخوف در تکنيک بازيگري؛ آيا دون کيشوت واقعي بود؟»، «برشت و آموزش بازيگري؛ از طرف چه کسي بازي مي‌کنيم؟»، «جوان ليتل وود»، «استراسبرگ، آدلر و ميسنر؛ بازيگري متد»، «جوزف چاکين و مفاهيم آموزش بازيگري؛ امکانات اجراي زمان حال»، «پيتر بروک؛ شفافيت و شبکه نامرئي»،‌ «تصور گروتفسکي از بازيگر؛ در جست و جوي ارتباط»، «آموزش با يوجينيو باربا؛ قواعد بازيگري، پيش بياني و دماي شخصي» و «ولاديمير استانيوسکي؛ گاردزينيتسا و بازيگر خلع سلاح شده» به مخاطبان ارائه شده است. اليسون هاج در معرفي اين اثر در مقدمه آن با اشاره به اينکه مقالات اين کتاب درصدد معرفي مفهوم و ساختار نقش بازيگر و در نتيجه کل فرآيند دراماتيکي است که او در آن حضور دارد، مي‌نويسد: محوريت آموزش بازيگري با اين واقعيت اثبات مي‌شود که بسياري از نوآوران اين حرفه، هم پايه‌گذار تکنيک‌هاي آموزشي به شمار مي‌روند و هم خالق برخي توليدات تئاتري برجسته قرن بيستم. اين کتاب به بررسي بعضي استادان تاثيرگذار در اين عرصه مي‌‌پردازد.