اين کتاب از اولين رويارويي با متن آغاز مي‌شود و نکته‌هاي بسيار باارزشي را در مورد نحو? دريافت و تحليل متن بازگو مي‌کند و در ادامه به مسائل ديگري همچون اولين روخواني، انتخاب بازيگر، مقررات تمرين، ميزانسن و عناصر به صحنه درآوردن و حتي خنده گرفتن از تماشاگران پرداخته مي‌شود. به بيان بهتر، فرانک هاوزر (Frank Hauser) و راسل رايش (Russell Reich) در کتاب 130 نکته در باب کارگرداني (Notes on Directing) تلاش مي‌کنند که با مطرح کردن ترفندهايي، چه کارگردانان تازه‌کار و چه باتجربه‌ها را از مشکلات احتمالي هم? مراحل کارگرداني تئاتر باخبر کنند و در جهت پيشگيري از رخ دادن آن‌ها و حلشان به آنان کمک کنند. فرانک هاوزر مي‌گويد: «کارگرداني را نمي‌توان ياد داد. هر کارگرداني خود بايد راهش را پيدا کند و چگونگي رابطه با همکارانش را تعيين کند.» اين گفته حقيقت دارد. اما کتاب 130 نکته در باب کارگرداني که شما پيش رو داريد، دستورالعمل نيست، هر چند براي صرفه‌جويي در وقت لحني آموزشي دارد. رعايت برخي از نکات آن اختياري هستند، اما رعايت برخي ديگر اجباري و الزامي است. اين کتاب در کل بيانگر شيو? کار هاوزر به حساب مي‌آيد و هدف اصلي اين است که به دانشجويان رشت? کارگرداني بگويد که وقت خود و ديگران را بيهوده هدر ندهند. البته به ياد داشته باشيد که مهم‌ترين چيزهايي که همراه خود سر کار مي‌بريد، يعني عشق و علاقه و استعداد، همگي از آنِ خود شماست. کتاب 130 نکته در باب کارگرداني قرار نيست تنها «دستورالعملي» براي يک‌ بار خواندن باشد، بلکه مي‌توان از آن همچون کارافزاري دائمي استفاده کرد. اين کتاب را مي‌توان به سه روش مطالعه کرد: 1. فرآيند تمرين از آغاز تا پايان، در ترتيبِ فصلي و موردي کتاب نشان داده مي‌شود و در حين کارگرداني قادر خواهيد بود به همان ترتيبي که کار جلو مي‌رود به آن رجوع کنيد. 2. فصل‌بندي کتاب اين فرصت را به شما مي‌دهد تا زماني که در راه رسيدن به محل تمرين يا در انتظار بازيگران هستيد کتاب را ورق بزنيد و از ميان نکته‌هاي آن هر يک که مناسب تمرين آن روز شماست بيابيد. 3. نکاتي که به يکديگر مربوط‌اند را بهتر است با هم و يکجا مطالعه کنيد. اين کار به شما کمک مي‌کند تا موضوعات مهمي را پيدا کنيد که الزاماً به طور جداگانه به آن‌ها توجه نشده است. افزون بر اين، فهرست کتاب به شما امکان مي‌دهد تا به‌سرعت بتوانيد موضوع خاصي را پيدا کنيد. شما نبايد به بازيگران به چشم يک ماشين بنگريد و متن يک نمايش‌نامه را به عنوان يک طرح صنعتي در نظر بگيريد چرا که اين کتاب امکان تفکر و داشتن عکس‌العمل سيال را از شما نمي‌گيرد. اما اگر درست نگاه کنيد، خواهيد ديد که تمرين و اجرا تجربه‌اي زنده و همواره در حال تغيير است. بنابراين، شما نمي‌توانيد براي هر نمايش و هر متن نسخه‌اي واحد بپيچيد تا در هر شرايطي به کار شما بيايد. به همين دليل، شايد در صفحات اين کتاب به مطالب متناقض هم بربخوريد (به‌عنوان نمونه، به پيوست و نکته‌اي که دربار? «ساده‌نويسي» و «تنوع‌» آمده است بخوانيد). بي‌ترديد اين مسئله تعداد زيادي از ملانقطي‌ها را خشمگين مي‌کند، اما همان طور که ابزارها و تکنيک‌هاي هر کارگرداني مختص خودش است و اوست که انتخاب مي‌کند در لحظه از کدام ترفند استفاده کند، شما هم بايد توانايي تشخيصِ زمانِ به‌کارگيري نکته‌هاي به‌دردبخور و توجه به تناقضات و استثنائات را داشته باشيد. تنها مطالع? اين کتاب شما را به يک هنرمند خوب و يا تکنسين ماهر تبديل نمي‌کند، نکات فراواني وجود دارند که فقط با خواندن و مطالعه قابل يادگيري نيستند، پس بايد کار با ديگران، شکست‌ها، کشفيات ارزشمند و دستاوردهاي غيرمنتظره را که حاصل پشتکار و علاقه و شوق است تجربه کنيد. همان‌طور که نويسنده در کتابش اشاره کرده است، بايد خودِ شمايِ کارگردان تجربه کنيد و به دست آوريد. کتاب 130 نکته در باب کارگرداني براي چه کساني مناسب است؟ اين کتاب براي کارگردانان تازه‌کار تئاتر و کساني که علاقه‌مند به بهره‌گيري از روش‌ها و شيوه‌هاي جديد در اين حيطه هستند بسيار سودمند است. همچنين براي هنرپژوهان، تماشاگران و علاقه‌مندان به هنر نمايش، بازيگران، گارگردانان و ديگر عوامل راهنماي بسيار ارزشمندي است. در بخشي از کتاب 130 نکته در باب کارگرداني مي‌خوانيم: هر بازيگري وقتي نمي‌داند چه بايد بکند ژست‌ها و حرکات خاصي را به کار مي‌گيرد. اين عادتي است کاملاً بي‌ربط به آنچه در آن لحظه از نمايش اتفاق مي‌افتد و نمي‌تواند تمرکز و خيال‌پردازي کند و بيشتر زماني که ترس و عدم اطمينان بر بازيگر چيره شده است خود را نشان مي‌دهد. مواظب حالت‌هاي بدني قراردادي، تکيه بر صداي آهنگين يا بلند، حرکات تکراري، يا حس‌هاي کليشه‌اي باشيد. اگر چيزي به نظر مصنوعي مي