براي نقل تاريخ شکوه‌مندي که با جسم و جان يک ملت عجين شده، هيچ زباني بهتر از قصه‌گويي نيست؛ قصه‌هايي که نسل به نسل مثل يادگاري از روزهاي جواني و غرور، بازخواني مي‌شوند و براي هميشه مي‌مانند. جشنواره داستان انقلاب، در چندين دوره برگزاري‌اش، فضاي مناسبي براي انتقال مفاهيم انقلاب از طريق داستان فراهم کرده است و مجموعه داستان «چقدرحرف نمي‌زند»، شامل برگزيده‌هاي اولين و دومين دوره اين جشنواره، نمودي از اين اتفاق است. ترديد‌ها و درگيري‌هاي دروني قهرمان قصه‌ فريبا انيسي در داستان «ساواکي» به عنوان اولين داستان مجموعه، ورودي خوبي براي وارد شدن مخاطب به فضاي قصه‌هاي انقلاب فراهم کرده است. داستاني با روايت ساده و صريح و نثري خواندني قفل معماي ساواکي بودن پدر قهرمان قصه را تا انتهاي داستان با پرداخت هوشمندانه و ظريف روابط پنهانش با آدمهايي نا‌شناس، نزد مخاطب بسته نگه مي‌دارد. تنوع مضموني و شيوه روايت يکي از ويژگي‌هاي مهم اين مجموعه است. در اين زمينه روايت قتل عام يک تيم انقلابي به دست يکي از ماموران رژيم شاهنشاهي و برنامه‌ريزي براي کشتن او از زبان زني که اين ماموريت را برعهده دارد در داستان «فرشته» يکي از رويکردهاي نو و متفاوت به ژانر داستان انقلاب است. اما مبارزان انقلابي‌گاه نقش آدم‌هاي غايبي را بازي مي‌کنند که سايه‌شان تا هميشه بر زندگي آنها که مانده‌اند، افتاده است. داستان «رويا» که به شيوه خاطره‌گويي و بازگشت به گذشته روايت مي‌شود، يکي از اين داستان‌هاست. از منظر جغرافيا و بستر روايت نيز بيشتر قصه‌ها به فضاي خانه و محله‌هاي قديمي پايبندند. نويسندگان مجموعه در داستان‌هايي نظير «کلاه پهلوي»، «آش پشت پا»، «نوشته روي ديوار» و «عاشقانه‌هاي سپيد» به روايت حوادث انقلاب از منظرخانواده و تاثيرش بر زندگي و روابط آن‌ها مي‌پردازند. اگرچه بستر روايت در برخي داستان‌هاي ديگر نيز تنوع قابل تاملي به مجموعه بخشيده است. از جمله داستان «گاردي‌ها» که به حضور دو مامور انقلابي در لباس مبدل جهانگردان خارجي و براي انجام عمليات در يک رستوران مي‌پردازد.