معرفي کتاب وقتي جنگ تمام شود برخي معتقدند، نوشتن از جنگ نيازمند تجربه‌ حضوردر جبهه است و تنها کسي مي‌تواند قصه‌هايش را درباره آتش توپ و خمپاره روايت کند که آن روز‌ها را ديده و پايش به ميدان‌هاي جنگ رسيده باشد. اما برخي ديگر نيز عقيده‌اي خلاف اين دارند؛ آن هايي که نوشتن را کاري فرا‌تر از توصيف واقعيت‌هاي عيني و تجربه‌هاي زيستي مي‌دانند. ساسان ناطق، از آن دسته نويسنده‌هايي است که بدون تجربه‌ جنگ، درباره‌ آن مي‌نويسد. داستان‌هاي کوتاه او در کتاب وقتي جنگ تمام شود، هر کدام به گوشه‌اي از ناگفته‌هاي جنگ مي‌پردازد و مفاهيمي چون مقاومت، ايثار و از خودگذشتگي را در فضاي معنوي آن روز‌ها دنبال مي‌کند. داستان‌هاي ناطق در کتاب وقتي جنگ تمام شود، توصيف زندگي است درفضايي که زندگي تهديد مي‌شود. پرنده‌ها درفضاي داستاني او نماد تمام چيزهايي است که جنگ وتجاوز دشمن، حضورشان را کمرنگ کرده است؛ اما سربازان ايراني، چه در ميدان جنگ و چه در اسارت، تمام وجودشان مالامال از نشانه‌هاي زنده و معنوي است. او اغلب داستان‌هايش را با زبان راوي اول شخص مي‌نويسد. انتخاب اين راوي و لحن عاميانه در برخي قصه‌ها، داستان‌هاي مجموعه را به زبان خاطره نزديک مي‌کند. اما تيزهوشي و توانمندي ناطق، نمي‌گذارد که داستان‌هايش به خاطره بدل شود. به عبارتي، او داستان‌پرداز خاطره‌ کساني است که روزگاري بودند و ديگر نيستند.