کيمياي سعادت کتابي درباره ارکان و احکام اسلام است که علاوه بر ظاهر آداب شرعي به فلسفه و هدف وضع اين آداب و جنبه عرفاني آن ها نيز مي پردازد. اين کتاب که به اعتقاد محققان و اهل نظر ارزشمندترين اثر غزالي است، از جمله آخرين آثار او به شمار مي رود که پس از دگرگوني در احوال و عقايد وي تاليف شده است. غزالي در اين کتاب کليات فرامين اسلامي را در چهار بخش شرح و تفسير مي کند و تعاريفي معقول و مفهوم از آداب و فرهنگ اسلامي به دست مي دهد. بخشي از کتاب: بدان که آدمي را به بازي و هرزه نيافريده‌اند بلکه کار وي عظيم است و خط وي بزرگ است که؛ اگرچه وي ازلي نيست، ابدي نيست... و اگرچه کالبد وي خاکي و سفلي است، حقيقت روح وي علوي و رباني است... و گوهر وي اگرچه در ابتدا آميخته و آويخته به صفات بهيمي و سبعي و شيطاني است، چون در بوته مجاهت نهي از اين آميز و آلايش پاک گردد و شايسته جوار حضرت ربوبيت شود و از اسفل السافلين تا علي‌عليين همه تشيب و بالا کار وي است... بدان که کيميا در گنجينه هر پيرزني نيابند، بلکه در خزانه ملوک يابند... کيمياي سعادت ابدي نيز هرجاي نباشد، در خزانه ربوبيت باشد، و خزانه خداي تعالي در آسمان جواهر فريشتگان و در زمين دل پيغمبران است، پس هرکه اين کيميا جز از حضرت نبوت جويد، راه غلط کرده باشد و آخر کار وي قلابي باشد و حاصل کار وب پنداري و گماني باشد و در موسم قيامت افلاس وي پيدا شود و قلابي وي آشکار گردد و پندار وي رسوا شود...