“کتاب فلسفه” اثري است از ويل باکينگام و ديگران به ترجمه شهاب الدين عباسي و چاپ انتشارات نخستين. کتاب حاضر سرشار از خوراک هاي فکري قابل اعتنايي است که ذهن خواننده را به خود معطوف مي سازد. اين اثر با سير و سلوک در تاريخ فلسفه، پرداختن به نقل قول هاي گوناگون، اعتنا به جهان باستان تا دنياي مدرن و توجه به متفکران و فلاسفه شناخته شده، دنياي فلسفه و استدلال را پيش روي مخاطب مي گشايد و لذتي را که از آن برمي خيزد نمايان مي سازد. کتاب فلسفه نشان مي دهد فلسفه متعلق به تمام بشريت است و عموم مردم هنگامي که در تفکر و استدلال کردن پيرامون مسائل گوناگون هستند در حقيقت به طرزي فلسفي مي انديشند. گزيده اي از کتاب تامس هابز اگرچه به دليل فلسفه سياسي اش بسيار معروف است، ولي در موضوعات مختلفي مطلب نوشته بسياري از نظرات او بحث انگيز بوده، مثل دفاعش از ماديت باوري-يعني اين نظريه که هر چيزي در جهان ماهيتي منحصرا جسماني و جسماني دارد و جايي براي وجود موجودات طبيعي ديگر از جمله ذهن يا موجودات فوق طبيعي نيست. برطبق نظر هابز، همه حيوانات، از جمله انسان ها، ماشين هايي گوشت و پوست و خون دار هستند و بس. نوع متاجسماني که هابز پيرو آن بود، در روزگاري که او قلم مي زد، يعني قرن هفدهم ميلادي، به طور روزافزون عموميت مي يافت. معرفت در علوم جسماني به سرعت در حال گسترش بود و از پديده هايي که مدت هاي مديد در ابهام بودند يا شناخت خوبي از آن ها در دست نبود، تبيين هاي روشن تري ارائه مي کرد. هابز با گاليله، اخترشناس ايتاليايي، که اغلب «پدر علم مدرن» محسوب مي شود، ديدار کرده بود و با فرانسيس بيکن که تفکرش به ايجاد تحول اساسي در شيوه عمل علمي کمک کرد، رابطه نزديکي داشت. هابز در علم و رياضيات، مغايرت کاملي با فلسفه اسکولاستيک يا مدرسي قرون وسطا مي ديد که در کار آشتي دادن تعارض هاي آشکار ميان عقل و ايمان بود. او همگام با بسياري از متفکران زمان خود، معتقد بود که هيچ حدي براي آنچه علم مي تواند به دست بياورد وجود ندارد، و در واقع قائل به اين بود که به هر پرسشي راجع به ماهيت جهان مي توان با تبيين فرمول بندي شده علمي پاسخ داد. هابز در کتاب لوياتان، اثر سياسي اصلي اش، آشکارا مي گويد: “عالم- يعني کل توده اشيائي که هستند- مادي و محسوس، يعني جسماني است.” او ادامه مي دهد و مي گويد که هر يک از اين اجسام “طول و عرض و ارتفاع” دارد و “آنچه جسم نيست، جزيي از عالم نيست.” هابز با اين که مي گويد ماهيت هر چيزي، جسماني يا جسماني محض است، ولي ادعا نمي کند که به اين دليل، مي توانيم هرچيز جسماني را درک کنيم. او تصريح مي کند که بعضي اجسام يا اشيا غيرقابل درک هستند، با اين که فضاي جسماني را اشغال مي کنند و ابعاد جسماني دارند. او اين ها را «روح ها» مي خواند.