هر مفهومي رخداد را به روش خودش برش مي‌زند [= شکل مي‌دهد] و باز‌ـ‌برش مي‌زند. عظمت هر فلسفه‌اي برحسب طبيعت رخدادهايي اندازه‌گيري مي‌شود که مفاهيم آن فلسفه ما را به آن فرامي‌خوانند يا آن فلسفه ما را قادر به رهاکردن آن در مفاهيم مي‌سازد. لذا مقتضي است که پيوند يکتا و انحصاري ميان مفاهيم و فلسفه به‌مثابه رشته‌اي آفريننده، با ظريف‌ترين جزئياتش مورد بررسي و سنجش قرار گيرد. مفهوم از آنِ فلسفه است و به چيزي جز فلسفه تعلق ندارد.