در حال حاضر، دنيا در چنان حجم وسيع و يا چنان اشتهاي شديدي به مصرف فيلم، رمان، تئاتر، و تلويزيون مشغول است که هنرهاي داستان گو به نخستين منبع الهام بشر، که در جستجوي نظم و شناخت زندگي است، بده شده اند. نگارنده اميدوار است با توجه به الگوهاي فکري مشترک ميان بشر و کارکرد تفکر جمعي و ذهن تاريخي و نقش بيو ديپلماسي بين المللي سينما- با ايجاد بينشي باورمندانه درباره سير تاريخي داستان سرايي و ايجاد نگرش جامع درباره رياضيات داستان و جهان قصه، بتواند مهارت و توانشي در مخاطب ايجاد کند براي نقد داستان و سينما و شکافتن بافت سحر آلود تور سينما و تار پود قصه و کشف روابط فلسفي و تحليلي و تعليلي داستان و فيلم و نهايتا افزايش سواد سينمايي براي تفلسف شاعرانه در سينما و بالا بردن سطح امنيتي و دفاعي در راستاي جهاني سازي سينماي انقلاب و انديشه توسعه تمدن نوين؛ بلکه عامل حرکتي باشد براي جهش اجتماعي از وضوع موجود به وضع مطلوب.