کتاب «آيين زندگي» نوشته مهدي شجاعي است. کتابي که پيش روداريد، متن بازنويسي شده‌ي نصايح و وصيت‌نامه‌ي حضرت اميرالمؤمنين علي عليه‌السلام به فرزند گرامي‌شان امام حسن عليه‌السلام است. در بخشي از متن اين کتاب مي‌خوانيد: « آنچه پيش روي شماست، سفارشات، توصيه‌ها، موعظه‌ها، رهنمودها، آموزه‌ها يا ره‌توشه‌هاي امير المومنين به امام حسن مجتبي است. نامه اي که حضرت مولا هنگام بازگشت از جنگ صفين، در يکي از منازل بين راه خطاب به فرزندشان امام حسن مجتبي نوشته‌اند.و طي آن‌همه آنچه را که يک انسان براي زندگي در اين جهان به آن نياز دارد،موردتوجه قرار داده‌اند. ولي اين فقط ظاهر ماجراست. يعني چه!؟ اگر اين فقط ظاهر ماجراست،پس باطن يا بواطن ماجرا چيست؟ براي رسيدن به پاسخ اين سؤال،توجه به چند نکته ضروري است: 1- وصيت‌نامه به فرزند را قاعدتا در کنج خانه مي‌نويسند و در يک فضاي خلوت و آرام و بي‌دغدغه. نه زماني که پشت سر،سخت‌ترين و پر ملال ترين جنگ،يعني صفين قرارگرفته و در بغل،هزار جور جراحت جسمي و روحي و پيش رو انواع و اقسام فتنه‌ها و دسيسه‌ها. در چنين شرايطي نوشتن يک يادداشت خصوصي يا وصيت‌نامه به فرزند-بي کم‌ترين اشاره به مشکلات جاري و مسائل پيش رو-قدري غريب و باورناپذير جلوه مي‌نمايد.آن‌هم مکتوبي که دوره‌اي کامل از قواعد حيات معقول وزندگي سعادتمندانه است. 2- وصيت‌نامه‌اي که اختصاصا براي فرزندي مشخص نوشته‌شده مي‌تواند خصوصي و محرمانه برايش ارسال گردد ونيازي به برانگيختن توجه همگان ندارد. 3- امام حسن مجتبي – همچنان که امامان ديگر عليهم‌السلام – از عصمت ذاتي و علم لدّني برخوردار است و قاعدتا محتاج دستورالعمل‌هاي اصولي و اساسي زندگي نيست. 4- اگر قصد حضرت مولا انتقال برخي از معارف و مفاهيم صرفا به امام حسن مجتبي بود،مي‌توانست اين معارف را مثل اسرار خلقت و ودايع امامت به شيوه‌اي کاملاً کرامتي و خرق عادتي به ايشان منتقل سازد....» اين کتاب توسط انتشارات نيستان منتشر شده است.