تعزيه در لغت به مفهوم عزاداري است، اما اصطلاحاً به نوعي از نمايش گفته مي شود که با استفاده از حرکت، موسيقي و آواز و صحنه آرايي به نمايش وقايع کربلا و حوادث قبل و بعد از آن مي پردازد. از آنجا که در طول حيات تعزيه، به مضامين و قصصي برخورد مي کنيم که با مفهوم عزاداري و ذکر مصيبت اولياي دين فاصله دارد، لذا برخي از ادبا و فضلا عنوان شبيه خواني را بدان اطلاق نمودند که با مفهوم نمايش و نمايش دادن سنخيت بيشتري دارد. همچنين برخي از فضلا و علماي مذهبي با توجه به نمايشي بودن تعزيه و صحنه آرايي آن، اصطلاح تعبيه را نيز به کار بردند و به اصطلاح هاي شبيه و تشبينه افزودند.