اورول پس از مطالعه تهيدستان جک لندن تصميم به زندگي در ميان طبقات محروم و مهاجر در شهرهاي پاريس و لندن گرفت. رويدادهاي زندگي آميخته با فقر او در بهار ???? در مسافرخانه‌هاي پاريس و اشتغالش به ظرفشويي در رستوران‌ها و هتل‌هاي پاريس فصل‌هاي نخست اين روايت را تشکيل مي‌دهد. راوي در بخش‌هايي از زندگيش در پاريس با يک افسر سابق روسي به نام بوريس همراه مي‌شود که به سختي زندگي مي گذراند و از صاحبخانه يهوديش ناراضيست. برخي به اين دليل اين کتاب را يهود ستيزانه مي دانند. گزارش او از لندن بيشتر شرح روزگار بي بي‌خانمان‌هاي انگليسيست که در پي يافتن بستري براي خوابيدن از نوانخانه‌اي به نوانخانه ديگر رانده مي‌شوند يا شب‌ها را به پياده روي در خيابان مي گذرانند. اورول اين نوع زندگي را براي نوشتن گزارشي در اواخر سال 1927تجربه کرده بود. نکته? تأثيرگذار اين روايت اين هست که بر خلاف نظر عموم، همه بي‌خانمان‌ها اشخاص بي عار يا پست فطرتي نيستند و در بين آن‌ها اشخاص هنرمند و روشنفکري را هم مي‌توان پيدا کرد. در پايان کتاب اورول پيشنهادهايي براي بهبود زندگي تهيدستان و بي‌خانمانان ارائه مي‌کند. باور بر اين است که اورول زياد در پي نقل دقيق و گزارش روز به روز وقايع و اتفاقات پاريس و لندن نبوده‌است، بلکه از ساختار سفرنامه و زندگينامه استفاده کرده تا گزارشي اثرگذار از تجربيات و شنيده‌هاي دست اولش ايجاد کند. در اين اثر اورول با وجود ثبت خاطراتي شخصي به انتقاد از فقر و نداري آدم هايي از اقشار پايين دست جامعه مي پردازد و چهره بي رحم و ستمگراناه آن را مي نماياند. او همچنين طرز تلقي و باورهاي مردم را نسبت به آواره هاي لندن نقد مي کند و آنها را نادرست و در نتيجه تبليغات و وجود قوانين موجود مي داند که باعث چنين نتيجه گيري اي در ذهن مردم جامعه شده است. در پاريس پس از آنکه مدتي رنج گرسنگي را متحمل مي شود به کار ظرفشويي مي ردازد کاري بسيار طاقت فرسا و سخت که چنانکه خود مي نويسد حتي لحظه اي استراحت ندارد... او همچنين از وضعيت نظافت و کثيفي رستوران ها و هتل هاي پاريس و نيز وضعيت و امکانات موجود در مسافرخانه هاي معمولي لندنو خوابگاه هاي عمومي و نوانخانه هاي انگليسي شکايت مي کند و مقررات و قوانيني را که بر آنها حاکم است به باد انتقاد مي گيرد.