يکي از منابع باستانشناسان که اطلاعات زيادي دربارهي افکار و عقايد، آداب و رسوم و فرهنگهاي رايج در ميان يک ملت را در اختيار آنان ميگذارد ظروفيست که از مناطق مختلف بدست آمدهاست. در ميان ادوار مختلف، دوره سلجوقي از جمله دورههاي درخشان از نظر ساخت و تزيين ظروف، مخصوصا ظروف سفالي محسوب ميشود. همچنين هنر تصويرگري نيز در اين دوره از جايگاه مهمي برخوردار بودهاست البته نقوش تزييني در هنر ايران به نوعي حاملان فرهنگ باارزش ايراني محسوب ميشوند، از جمله نقوشي که همواره مورد توجه بوده پرندگان و موجودات بالدار اساطيري بودهاست. از دوره سلجوقي تنگهاي زيادي بهجا ماندهاست؛ يکي از اين تنگها، تنگي دوپوست، با لعاب فيروزهاي و قلم مشکي با دهانهاي به شکل خروس و دستهاي به شکل دم خروس است و بر روي بدنه آن طرحهاي اسليمي هنرمندانهاي نقش شدهاست. خروس در ميان پيشينيان تمثيلي از خورشيد بهشمار ميرفت و به باور قدما خروسها پيام آوران خورشيد بودند، همچنين توانايي خروس مبني بر دورکردن شياطين تقريبا در بيشتر فرهنگهاي باستاني ديده ميشود به همين دليل خروس يکي از ارکان هميشگي مراسمهاي آييني بودهاست و دليري و شجاعت خروس در عالم واقعيت نيز سبب شده که خروس را نمادي از غرور، صداقت، شجاعت، تکبر و قدرت بپندارند. تنگ خروس هماکنون در موزه آبگينه نگهداري ميشود. اين تنگ توسط هنرمندان دستان سراميک از جنس سفال در پخت ??? درجه و لعاب فيروزهاي در پخت ??? درجه بازسازي شدهاست.
ابعاد | * * |
تاكنون نظري ثبت نشده است.