در ميان بازي‌‌هاي فرسي، پله­ هاي يک نردبان، مي‌نمايد که لحن و کالبدي منصرف از نوپردازيِ بي امان دارد. به ظاهر تماميت نمايشنامه بيشتر وابست? واقعيت و داستان است. در انبار شرکت ساختمان اشراق، سرقتي روي داده. و بابا حيدر، موجودي از بدِ حادثه در کار انبارداري، زير ظن و گمانِ است. از همان آغاز، ارتباط عنوان اشراق با انبار شرکت ساختماني جاي درنگ دارد. جغدي آنجاست که به بابا حيدر اهلي شده. زوز? سگي فضا را مي‌خراشد که دمش را بريده­اند، با نخ قند و قوطي حلبي از چاه آب مي‌کشند تا زمان را تحمل پذير کرده باشند، پسر بابا حيدر از دانشسرا اخراج شده احتمالا به علت کله و بوي قُرمه سبزي، و همشاگردي اش از اردستان با الاغ به تهران آمده تا آموزگار بشود، و خرد و ريز ديگر بازي، که در پوشش واقعيت و داستان، سفره‌يي در ميدان اين بازي مي‌گشايند پر از شهود و مکاشفه براي بينند? کنجکاو و بيدار و جوينده.