معرفي کتاب راز رشيد مجموعه شعر عاشورايي کتاب حاضر، مجموعه شعرهاي عاشورايي است که در سه مطلع و در قالب هاي، غزل، قصيده، مثنوي و رباعي گرد آورده است. مطلع اول کتاب برگزيده شعرهاي عاشورايي است که با شعر بلند علي معلم «تاوان اين خون تا قيامت ماند بر ما» آغاز شده و شعر «نيمي از خورشيد» سعيد بيابانکي به پايان مي رسد. مطلع دوم کتاب، برگزيده شعرهاي عاشورايي کودک و نوجوان است که با شعر ظهر روز دهم، دکتر قيصر امين پور، (روز عاشوراست/ کربلا غوغاست/ کربلا آن روز غوغا بود/ عشق تنها بود/ و ... باغي از گل رست/ روز عاشوراست/ باغ گل، لب تشنه و تنهاست/ عشق، اما همچنان با ماست/ آغاز مي شود و با شعر عزاي نخلها از مجيد ملامحمدي پايان مي يابد (نگاه غنچه ها در حسرت آب/ تمام نخلهاي سبز بي تاب/ و يک کودک ميان خيمه بي حال/ به روي دست مادر رفته در خواب و...) مطلع سوم کتاب به برگزيده شعرهاي عاشورايي شاعران جوان، ويژه اولين و دومين همايش ادبي - هنري عاشورا، اختصاص دارد که با غزل نيزه زار فاجعه از مرتضي اردستاني (يک آسمان پشت نگاهت شعله ور بود/ وقتي که ماه هاشمي بي دست و سر بود/ در نيزه زار فاجعه، در ظهر تاريک/ بر روي دشت نيزه ها خورشيد سر بود/ آغاز و با غزل شاه شهيدان از نيره السادات هاشمي پايان مي يابد. (در حيرت کوير به باران رسيده ام/ شادم که اين چنين به بهاران رسيده ام/ امشب در اين کشاکش زيباي ابر و باد/ خيس غزل به نقطه طوفان رسيده ام) در بخش مثنوي هاي کتاب، مثنوي «افسوس بسيط واژه محدود است»، از اسماعيل اميني را مي خوانيم: آتش بزن اي شراره در جانم/ اي شعله بي امان بسوزانم/ طوفان بلا ! درنگ کن امشب/ در کاسه ما شرنگ کن امشب/ و مثنوي هايي از نجمه زارع، حميد محسن پور، حسن هدايتي، عباس احمدي و ... بخش آخر کتاب به سپيدسرايي و رباعيات اختصاص دارد که شعرهاي سپيدي از مريم سقلاني، مريم خاکبازان، آزاده سقلاني و ... آمده اند؛ شعر سپيدي از مريم سقلاني چنين است: خدا بود و خون خدا/ و اسبي رها در باد/ و گوي قتلگاه/ و شعله هاي به خاکستر نشسته شقاوت و ... در بخش رباعيات، چند رباعي از نغمه مستشار نظامي و علي حاجتيان فومني آمده است که زيبا به وصف عاشورايي حسيني نشسته اند: مي آمد و آب هم به پايش افتاد/ در حنجر خشک ني، ندايش افتاد/ آمد و علقمه عطشناک لبش/ مي رفت و در آب، دستهايش افتاد/ رباعي از نغمه مستشار نظامي و رباعي از علي حاجتيان فومني پايان بخش کتاب است: وقتي که همه به سنگ عادت کردند/ در پيله عافيت اقامت کردند/ از صحنه کربلا ملائک با سوز/ هفتاد و دو آيه را تلاوت کردند.